Nauczycielka matematyki

Nauczycielka matematyki
Absolwent anglistyki Uniwersytetu Warszawskiego.
Egzaminator maturalny.
Admirator literatury, filmu i punk rocka.
Wielbiciel hipertesktualności i Wikipedii.
Wegetarianin i cyklista 🙂
Fizyk z pasji.
W procesie dydaktycznym analizujemy świat skupiając się na doświadczeniach i obserwacjach.
Pracuje również w Instytucie fizyki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, zgłębiając niezbadane dotąd otchłanie studni kwantowych.
Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Absolwentka Nauczycielskiego Kolegium Języka Angielskiego i Lingwistyki Stosowanej Uniwersytetu Warszawskiego. Lektorka i nauczycielka z pasją i doświadczeniem.
Przez kilka lat uczyłam w szkołach językowych (m.in. TFLS, Empik School, Profi-Lingua), gdzie przygotowywałam kursantów do egzaminów FCE, CAE, LCCI oraz PET. Prowadziłam kursy również w firmach i instytucjach, np. w Polskim Towarzystwie Reasekuracji, Wedlu, Polskich Liniach Lotniczych LOT, Agrotrade oraz w Ministerstwie Zdrowia.
Pracowałam też w kilku znanych i cenionych szkołach prywatnych w Warszawie, m.in. w Zespole Szkół Lauder Morasha, Warsaw Bilingual School czy Meridian International High School.
Przez rok mieszkałam i pracowałam w Sheffield w Wielkiej Brytanii, przez pół roku w Edynburgu w Szkocji oraz przez trzy miesiące w Sydney w Australii szlifując znajomość języka angielskiego oraz poznając obyczaje i kulturę native’ów.
Nie boję się nowych wyzwań i doświadczeń, a moi uczniowie lubią ze mną pracować, ponieważ bije ode mnie podobno pozytywna energia 😉 (ale niech pozory Was nie zmylą, bo jestem przy tym wymagająca i konsekwentna 😀)
Uwielbiam jeździć na rowerze, rolkach, łyżwach i nartach, podróżować, oglądać dobre filmy i korzystać z życia 🙂
Moje motto to: Chwytaj dzień!
Urodzona w Warszawie 4 czerwca 1984 roku. Pochodzi z rodziny o artystycznych
korzeniach.
Skończyła LXXXII LO Odzieżowe w Warszawie w klasie o profilu projektowania
ubiorów.
Ukończyła Aktywne Studium Plastyczne Technik Teatralno-Filmowych w Warszawie z dyplomem z Charakteryzacji Teatralno-Filmowej w 2008 roku, Wyższą Szkołę Artystyczną w Warszawie, na kierunku Malarstwo, w pracowni dyplomowej Kostium i Rekwizyt Sceniczny u prof. Andrzeja Łubowskiego zakończoną obroną dyplomu w 2010 roku z aneksem z
malarstwa sztalugowego u prof. dr hab. Błażeja Ostoja – Lniskiego; studia II stopnia na wydziale Wzornictwa w Wyższej Szkole Sztuki i Projektowania w Łodzi z dyplomem magistra sztuk pięknych w 2012 roku w pracowni kostiumu unikatowego u prof. Moniki Kanios – Stańczyk.
W 2014 roku obroniła dyplom z pedagogiki w specjalizacji – arteterapia, leczenie sztuką u prof. Marcina Siejdy.
Oprócz charakteryzacji i projektowania ubiorów scenicznych zajmuje się malarstwem sztalugowym, fotografią BW, podróżowaniem.
Pracuje jako pedagog prowadząc warsztaty i szkolenia z malarstwa, rysunku, projektowania mody, historii sztuki, ubioru oraz krawiectwa.
Brała udział w krajowych i zagranicznych wystawach zbiorowych i indywidualnych.
W 2012 roku założyła firmę SUE ANNE ART STUDIO zajmującą się warsztatami i szkoleniami z mody, sztuk plastycznych oraz tworzeniem kostiumów scenicznych. Do Warszawskiego Okręgu ZPAP wstąpiła w 2012 roku do sekcji interdyscyplinarnej Młodzi Sztuką, obecnie należy do sekcji Tkaniny.
Od 2014 roku należy również do Towarzystwa Przyjaciół Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie oraz do Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych.
Od 2022 roku członkini American Tapestry Alliance z siedzibą w Californi.
Jestem absolwentką Instytutu Informatyki na Wydziale Elektroniki Politechniki Warszawskiej.
Od wielu lat uczę informatyki w szkole średniej. Co roku przygotowuję uczniów do egzaminu
maturalnego z tego przedmiotu.
Czas wolny staram się spędzać aktywnie: na jachcie, na nartach, na rowerze.
Lubię podróżować i zwiedzać ciekawe miejsca.
Jestem absolwentką Wydziału Chemii Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie ukończyłam studia magisterskie a następnie studia doktoranckie.
Stopień doktora nauk chemicznych uzyskałam w 2009 r. Od tego czasu jestem naukowo oraz zawodowo związana z
Uniwersytetem Warszawskim.
Bardzo lubię pracę z młodzieżą, uważam, że daje ona wiele satysfakcji i motywuje do działania. W pracy staram się zaciekawić młodzież swoim przedmiotem.
Lubię różnicować metody nauczania. Pragnę zaszczepić i rozwijać w uczniach pasję do chemii, która może nie jest łatwym przedmiotem, ale tak naprawdę otacza nas wszędzie.
Pani Dominika Parot studiowała germanistykę na Uniwersytecie Warszawskim oraz na Uniwersytecie w Bambergu (Niemcy).
Języka niemieckiego uczy i uczyła zarówno w Polsce, jak i w Niemczech, Austrii i Jordanii, gdzie pracowała na Niemiecko-Jordańskim Uniwersytecie w Ammanie.
Od 2011 roku współpracuje z Instytutem Goethego w Niemczech i w Warszawie, jest certyfikowanym egzaminatorem tej instytucji.
W wolnym czasie podróżuje – najlepiej czuje się na pustyni, czyta literaturę faktu i chodzi na koncerty.
Lubię z pozoru błahą zabawę towarzyską, zwaną kwestionariuszem Prousta.
A więc:
główna cecha mojego charakteru: wiara w skuteczność empatii
cechy, których szukam u kobiety: potwierdzenie, że jest dziełem sztuki
cechy, których szukam u mężczyzny: lojalność
co cenię najbardziej u przyjaciół: że są
moja główna wada: zbyt monochroniczne dążenie do celu
moje ulubione zajęcie: delektowanie się jazzem, najlepiej Milesa
moje marzenie o szczęściu: pojąć wszystkie definicje Tatarkiewicza
co wzbudza we mnie obsesyjny lęk: bezradność polskiej szkoły wobec „płynnego życia”
co byłoby dla mnie największym nieszczęściem: chyba utrata słuchu
kim chciałbym być, gdybym nie był tym, kim jestem: pełnoetatowym nauczycielem łaciny i
greki
kiedy kłamię: czuję się jak większość z Was
słowa, których nadużywam: Europa/europejski; ale to lubię
ulubieni bohaterowie literaccy: himalaiści w biografiach i wspomnieniach
ulubieni bohaterowie życia codziennego: skoczkowie narciarscy!
czego nie cierpię ponad wszystko: nieusprawiedliwionej ignorancji
moja dewiza: Każdego dnia pojawia się nowa tajemnica i na tym polega komizm w
tragizmie!
dar natury, który chciałbym posiadać: granie jazzu z oddychaniem okrężnym na tenorze
jak chciałbym umrzeć: na lądzie, na nizinach
obecny stan mojego umysłu: tęsknota za porami roku
błędy, które najłatwiej wybaczam: kiedyś ortograficzne, teraz składniowe